اگر منابع خارجی شادی، همیشگی و یا معتبر نیستند، ما باید به درونمان بنگریم، اما معنای آن
چیست؟
معنای آن یافتن لذت، در "کشف شگفت انگیز بودن خودتان" است، در رشد بی وقفه و در مسیریادگیری، در قدردانی از زندگی و احوال متغیر آن، در قدردانی از تنهایی و ارتباط. اینها همه مواهب بزرگی هستند و برای همیشه درون شما وجود دارند.
این مواهب درونی که میتوانند ما را شاد کنند چیستند؟ به این نمونه ها دقت کنید:
- آیا شما سخاوتمند هستید؟
- عاشقید و می توانید عشق بورزید؟
- حس غمخواری از دیگران دارید؟
- کاری را خوب انجام میدهید؟
- یک شنونده ی خوب هستید؟
- با ناراحتی دیگران همدردی میکنید؟
- قدردان زیبایی طبیعت و دیگران هستید؟
- ایده های خوبی دارید؟
- انسان مصممی هستید؟
- ورزشکار خوبی هستید؟
- انسان خلاقی هستید؟
همه ی اینها مواهبی درونی هستند که ممکن است داشته باشید و می توانید قدردان آنها باشید و این قدردانی میتواند شما را تبدیل به انسان شادتری کند. پس روند شادی درک، قدردانی، شادشدن می تواند در مورد مواهب درون به کار گرفته شود، فارغ از آنچه در بیرون میگذرد؟ ما میتوانیم آگاهی را یاد بگیریم، قدردان خوبی های درونمان باشیم چیزهایی که آنچنان هم کامل هم نیستند و شروع کنیم که عاشق خودمان شویم.