راه سعادت

• ارسطو میگوید طبیعت انسان ماندگار است نه ثروت او. بنابراین موهبت های ذاتی مانند شخصیتی بزرگ منش، فکری کارا، طبعی سعادتمند، روحیه‌ای شاد و جسمی متعادل و کاملا سالم، خلاصه فکری سالم در بدنی سالم، نخستین و مهمترین لوازم سعادت اند.

• هیچ چیز نمیتواند به قدر شادی، جای هر موهبت دیگر را بطور کامل پر کند، حال آنکه هیچ چیز را نیز نمیتوان جایگزین آن کرد.

• وقتی کسی شاد است، دیگر فرقی نمیکند که جوان است یا پیر، راست قامت یا کوژپشت، ثروتمند یا فقیر؛ چنین کسی شادکام است و این او را بس.

• شک ما در مورد پذیرفتن شادی به این دلیل است میخواهیم بدانیم که آیا از هر نظر موجبی برای خوشنودی داریم یا نه، مبادا که شادی، افکار جدی و نگرانی های مهم ما را مختل کند. اما معلوم نیست که با این افکار و نگرانی ها چه چیز را میتوان بهتر کرد؛ در حالی که شادی سودی بلافاصله دارد . زیرا فقط شادی زمان حال را پرسعادت میکند و این امر برای موجوداتی چون ما که هستی مان لحظه بسیار کوتاهی است میان دو ابدیت است، موهبت بزرگی است. پس بهتر آن است که به دست آوردن و افزودن این موهبت را بر هر کوشش دیگری مقدم بدانیم( همین چند وقت پیش یک شب در تهران پس از کلنجارهای ذهنی بسیار چنین نتیجه ای رسیدم که با ابزار شوخی و خنده و رقص و آواز با سختی های زندگی مواجه بشم و به مشکلات بخندم تا اینکه خودم حال خوشم رو ناخوش کنم ، نباید فراموش کرد که ورزش و فعالیت فیزیکی به تحقق این امر کمک شایانی میکند).

• حال شکی نیست که هیچ چیز کمتر از ثروت و هیچ چیز بیشتر از سلامت موجب شادی نمیشود.مگر چنین نیست که درطبقات پایین، در میان کارگران، به ویژه آنها که در روستا کار میکنند، چهره‌های شاد و خوشنود میابیم و در طبقات ثروتمند و نجیب زاده، چهره‌های عبوس؟

• پس بهتر آنست که در حفظ درجه بالای سلامت کامل بکوشیم، که شادی مانند شکوفه آن است. لازمه آن پرهیز از هرگونه زیاده‌روی و افراط در خوشگذرانی و هیجان های شدید و ناخوشایند، و نیز دوری از فعالیت های طاقت فرسای ذهنی بیش از اندازه و مستمر است.لوازم دیگر آن قدم زدن سریع هرروزه در هوای آزاد، حمام های مکرر با آب سرد و اقدامات بهداشتی از این قبیل است.

شادی از کجا می آید؟

ارزش دارد تا زمانی را اختصاص دهیم به بررسی این موضوع که شادی از کجا میآید. آیا شادی از داشتن کسی که عاشق شماست یا خوردن یک غذای عالی یا داشتن اندامی کامل یا استراحت در ساحل یا نوشیدن یک فنجان قهوه ی خوب ناشی میشود؟
در واقع، نه. تمام موارد بالا، پدیده هایی هستند که خارج از ما اتفاق می افتند و آنها باعث شادی نمیشوند.
آنها ممکن است با شادی همبسته باشند، آنها اتفاق میافتند و ما در همان لحظه شاد میشویم، اما این یک رابطه ی علت و معلولی نیست. عامل دیگری نیز در همان زمان اتفاق میافتد.
در این زمان کنشی در ذهن ما رخ میدهد که بین رخداد آن عامل خارجی  نوشیدن قهوه و شاد شدن ماست.
این رخداد چیست؟ اجازه بدهید نگاه دقیقتری به این روند بیاندازیم:
1 -یک فنجان قهوه ی خوب مینوشیم  یا کتاب خوبی میخوانیم، یک غذای لذیذ، یک رابطه ی جنسی کامل...
2 -ملتفت قهوه میشویم، به آن توجه میکنیم، اگر متوجه آن نشویم، در حال خواندن کتاب باشیم و یا انجام کاری دیگر، شادی ناشی از نوشیدن قهوه را درک نمیکنیم.
3 -قدردان حس خوبی میشویم که از قهوه درک کرده ایم. این فقط درک و توجه صرف نیست. ما باید قهوه را آنطور که هست بپذیریم و قدردان مزه ی خوب آن باشیم.
4 -این خوبی باعث شاد شدن زندگی ما میشود، زیرا تجربه ی خوبی داشته ایم حتی اگر این تجربه ی خوب، نوشیدن یک فنجان قهوه باشد.
بنابراین درک و قدردانی خوبی یک فنجان قهوه، باعث میشود که حس شادمانی ما در زندگی افزایش یابد و زمانی که این تجربه ها، در مورد زندگیمان و خودمان افزایش یابد، شادتر میشویم.
آیا میتوان نتیجه گرفت که شاد بودن ما به قهوه و یا عوامل خارجی ارتباط دارد؟ نه. این روندی است که شادی درون آن است و این روند میتواند فارغ ازآنچه در دنیای خارج در حال رخ دادن است، اتفاق بیفتد. این روند میتواند بدون هر گونه رخداد خارجی هم اتفاق بیفتد زیرا میتوانیم قدردان مواهبی
باشیم که درون ما وجود دارد.
اجازه دهید روی این نکته تاکید کنم که تمام چیزی که برای شادی نیاز داریم درون ما هستند.
میتوانیم قدردان آنها باشیم و شادی را تجربه کنیم. آنها همیشه با ما بوده اند و خواهند بود و ابزار تبدیل این مواد خام به شادی نیز، درون ما وجود دارد. تنها باید آنها را توسعه دهیم.
گام عملی: این حقیقت را به یاد داشته باشید: آگاهی یافتن و قدردانی خوبی در هر چیزی، سبب میشود در زندگیمان شادتر باشیم و هر چه این درک و قدردانی بیشتر شود در مورد خودمان و زندگی شادتر خواهیم شد.